- SZKOŁA
- PROJEKTY
- Międzynarodowe
- Krajowe
- SCWEW
- Szkolny Klub Sportowy 2023
- Mój plan na przyszłość 2022
- Mój plan na przyszłość 2021
- Narodowy Program Rozwoju Czytelnictwa
- Bliżej rynku pracy
- ARGOS 2015/2016
- Kumulacja Aktywności 2014/2015
- Akademia Wynalazców im. Roberta Boscha
- Katyń... ocalić od zapomnienia
- Zagrajmy o sukces
- ICIM
- Adopcja na odległość
- Cała Polska czyta dzieciom
- Lokalne
- EDUKACJA
- RODO
- KONTAKT
Środa 24.04.2024
práve beží
čas do zvonenia
čas do zvonenia
liczba odwiedzin: 5413060
WARS i SAWA
Szkoła wspierająca uzdolnionych
Certyfiakt E.ON
.png)
.png)
Nasz Patron
RYS ŻYCIA
Profesora Wojciecha Zawadzkiego
Wojciech Zawadzki urodził się 3 marca 1914 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Ojciec, Stefan Zawadzki, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, był nauczycielem warszawskich szkół średnich. Zmarł, przeżywszy zaledwie 32 lata, 24 grudnia 1918 r., pozostawiając żonę Marię z Lipińskich, urodzoną 27 października 1887 r. i drugiego synka Antoniego, ur. 26 kwietnia 1918 r. Samotnej matce w wychowaniu dzieci i utrzymaniu rodziny pomagają jej siostra Stefania Lipińska i brat Zdzisław Lipiński zamieszkali w Warszawie. Cały wysiłek rodziny skierowany jest na właściwe wychowanie i wykształcenie obu chłopców.
Wojciech, często chorując, uczęszczał do Gimnazjum Stefana Batorego a następnie do Szkoły Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej przy ulicy Klonowej, gdzie wcześniej nauczał języka polskiego Jego Ojciec. Wskutek choroby przerywa na dwa lata naukę a świadectwo dojrzałości uzyskuje dopiero w 1934 roku, zdając egzamin przed Komisją Państwową, jako ekstern. Ze względu na ciągle niezadowalający stan zdrowia i okres wojny studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego kończy dopiero kilka lat po wojnie.
Do pierwszych wielkich sukcesów oświatowych i wychowawczych młodego Wojciecha należy współorganizowanie działalności Koła Przyjaciół Wiśniewa i organizowanie od 1929 roku biblioteki ogólnodostępnej. Biblioteka istnieje do dnia dzisiejszego w byłym domu wuja Lipińskiego przy ulicy Weteranów 38/40, gdzie Zawadzcy zamieszkali na stałe.
W latach 1936-1939 wraz z dorastającym bratem Antonim - studentem historii Uniwersytetu Warszawskiego, oddaje się pasji opieki nad dziećmi i młodzieżą w ramach wspaniale działającego Koła Młodych Polskiej Macierzy Szkolnej. Wyjątkowe zdolności organizatorskie i umiejętności zbliżenia do siebie grupy miejscowej młodzieży, uczniów szkół średnich, pozwoliło na utworzenie zespołu społeczników działających w środowisku dzieci robotniczych, często pozostających w skromniejszych warunkach materialnych.
W tym czasie wydaje miesięcznik p.t. „Kronika”, którego jest redaktorem. Zachowane kilka egzemplarzy tego pisma stanowi dziś źródło wiedzy o ludziach tej okolicy.
Okres wojny 1939-1945 to dalsze, nielegalne w tym czasie, prowadzenie biblioteki publicznej, praca na stanowisku kierownika Punktu Dożywiania - Polskiego Komitetu Opieki /późniejsze R.G.O. - Rada Główna Opiekuńcza/ w Piekiełku, a przede wszystkim w latach 1941-44 organizacja wraz z bratem i przyjaciółmi tajnych gimnazjalnych kompletów nauczania. Działalność ta, mogąca ściągnąć na konspiratorów i ich rodziny najcięższe represje stosowane przez okupanta, łącznie z wysyłką do obozów koncentracyjnych a nawet śmierć, zasługuje na najwyższe uznanie i wdzięczność. Przez tajne nauczanie, obejmujące również 6. i 7. klasy szkół podstawowych a następnie klasy gimnazjalne, przewinęło się około 200 uczniów. Na kompletach dla klasy 6. i 7. wykładano historię i geografię.
Bardzo istotną sprawą było też wspieranie przez Pana Wojciecha rozwijającego się w konspiracji harcerstwa. Całość tych niezwykle istotnych w czasie okupacji działań pozwoliło na stworzenie na tych terenach generacji ludzi wykształconych i wrażliwych, gotowych do niesienia pomocy innym. Wiśniewo, Piekiełko, Henryków, Tarchomin, Dąbrówka, Białołęka, Marcelin to miejscowości i osiedla, które otaczał szczególną troską i opieką, mając na uwadze głównie, oczywiście młodzież. Tam znali Go niemal wszyscy. Jesień i zimę roku 1944-45 rodzina państwa Zawadzkich spędziła, jak większość mieszkańców tych terenów na wysiedleniu, w okolicy Skierniewic.
Z chwilą powrotu do Wiśniewa w marcu 1945r. p. Wojciech Zawadzki skupia wokół siebie konspiracyjną młodzież i organizuje pierwsze na tych terenach gimnazjum ogólnokształcące. W ten sposób powstaje i rozpoczyna legalną działalność samorządowe Gimnazjum Ogólnokształcące imienia Romualda Traugutta w Piekiełku, zajmując pomieszczenia w istniejących w tym czasie budynkach Szkoły Powszechnej. Profesor Wojciech Zawadzki wykłada język polski i historię, a przede wszystkim organizuje działalność i wychowuje młodzież. W roku 1947 Gimnazjum staje się filią Liceum i Gimnazjum im. T. Czackiego z siedzibą Dyrekcji przy ul. Zygmuntowskiej na Pradze /gmach Gimnazjum im. Władysława IV / Ten stan trwa do roku 1949, po czym Gimnazjum zostaje przez ówczesne władze oświatowe zlikwidowane. W latach 1949-52 profesor Wojciech Zawadzki wykłada język polski w Technikum i Gimnazjum Chemiczno-Farmaceutycznym przy Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych „Polfa”. Po przeniesieniu szkoły do Warszawy do gmachu przy ulicy Hożej 88, prof. Wojciech Zawadzki podejmuje pracę jako nauczyciel i bibliotekarz w Zasadniczej Szkole Budowlanej w Pomiechówku, gdzie pracuje do 1954 roku.
W latach 1954-56 uczy w szkole podstawowej w Henrykowie, a następnie w nowo wybudowanej 11-klasowej szkole przy ulicy Podróżniczej w Wiśniewie, która z czasem uzyskuje imię Stefana Czarnieckiego. Szkoła ta była zlokalizowana kilkaset metrów od miejsca zamieszkania Profesora, co miało ogromne znaczenie z uwagi na jego stan zdrowia. Tymczasem w roku 1959 prof. W. Zawadzki zostaje przeniesiony do pracy w XIII Liceum Ogólnokształcącym /dawne Liceum im. Ludwika Waryńskiego/ przy ulicy Odrowąża 75, co stwarza ogromne utrudnienia z dojazdem.
Decyzja władz miała na celu utrudnienie Profesorowi osobistych kontaktów z młodzieżą, która po zajęciach szkolnych garnęła się do biblioteki prowadzonej przez p. Zawadzkich, gdzie Profesor mógł w sposób otwarty i szczery głosić swe nigdy nie zachwiane poglądy na tematy moralności chrześcijańskiej, patriotyzmu i honoru. Bóg, Honor i Ojczyzna to była podstawa ideologii Profesora. I za to jeszcze niejeden raz był upokarzany. Jednak i w tej szkole Jego serdeczny stosunek do młodzieży i doceniane przez młodych wychowanków wartości duchowe i moralne reprezentowane przez Profesora, powodują, że młodzież całkowicie ulega Jego idealistycznym wpływom. Władze podejmują ostateczną decyzję; Pan Profesor W. Zawadzki może uczyć tylko w szkołach dla dorosłych. Jest zbyt dobrym znawcą wykładanych przedmiotów, by zeń rezygnować, ale kształtować młode charaktery będą inni.
Do emerytury, na którą odszedł w 1975r., uczył w XIII Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych przy ulicy Burdzińskiego 4 oraz w „Wieczorówce” przy Zespole Szkół Chemicznych przy Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych „Polfa”. Zgodnie z Kartą Nauczyciela otrzymał dnia 24 czerwca 1974r. Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego, a dnia 18 września tegoż roku Złoty Krzyż Zasługi. Od zakończenia wojny mijało 30 lat.
Profesor Wojciech Zawadzki zmarł 26 maja 1976 roku.Został pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach wraz z dziadkiem, ojcem, matką i innymi członkami rodziny.
Wojciech, często chorując, uczęszczał do Gimnazjum Stefana Batorego a następnie do Szkoły Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej przy ulicy Klonowej, gdzie wcześniej nauczał języka polskiego Jego Ojciec. Wskutek choroby przerywa na dwa lata naukę a świadectwo dojrzałości uzyskuje dopiero w 1934 roku, zdając egzamin przed Komisją Państwową, jako ekstern. Ze względu na ciągle niezadowalający stan zdrowia i okres wojny studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego kończy dopiero kilka lat po wojnie.
Do pierwszych wielkich sukcesów oświatowych i wychowawczych młodego Wojciecha należy współorganizowanie działalności Koła Przyjaciół Wiśniewa i organizowanie od 1929 roku biblioteki ogólnodostępnej. Biblioteka istnieje do dnia dzisiejszego w byłym domu wuja Lipińskiego przy ulicy Weteranów 38/40, gdzie Zawadzcy zamieszkali na stałe.
W latach 1936-1939 wraz z dorastającym bratem Antonim - studentem historii Uniwersytetu Warszawskiego, oddaje się pasji opieki nad dziećmi i młodzieżą w ramach wspaniale działającego Koła Młodych Polskiej Macierzy Szkolnej. Wyjątkowe zdolności organizatorskie i umiejętności zbliżenia do siebie grupy miejscowej młodzieży, uczniów szkół średnich, pozwoliło na utworzenie zespołu społeczników działających w środowisku dzieci robotniczych, często pozostających w skromniejszych warunkach materialnych.
W tym czasie wydaje miesięcznik p.t. „Kronika”, którego jest redaktorem. Zachowane kilka egzemplarzy tego pisma stanowi dziś źródło wiedzy o ludziach tej okolicy.
Okres wojny 1939-1945 to dalsze, nielegalne w tym czasie, prowadzenie biblioteki publicznej, praca na stanowisku kierownika Punktu Dożywiania - Polskiego Komitetu Opieki /późniejsze R.G.O. - Rada Główna Opiekuńcza/ w Piekiełku, a przede wszystkim w latach 1941-44 organizacja wraz z bratem i przyjaciółmi tajnych gimnazjalnych kompletów nauczania. Działalność ta, mogąca ściągnąć na konspiratorów i ich rodziny najcięższe represje stosowane przez okupanta, łącznie z wysyłką do obozów koncentracyjnych a nawet śmierć, zasługuje na najwyższe uznanie i wdzięczność. Przez tajne nauczanie, obejmujące również 6. i 7. klasy szkół podstawowych a następnie klasy gimnazjalne, przewinęło się około 200 uczniów. Na kompletach dla klasy 6. i 7. wykładano historię i geografię.
Bardzo istotną sprawą było też wspieranie przez Pana Wojciecha rozwijającego się w konspiracji harcerstwa. Całość tych niezwykle istotnych w czasie okupacji działań pozwoliło na stworzenie na tych terenach generacji ludzi wykształconych i wrażliwych, gotowych do niesienia pomocy innym. Wiśniewo, Piekiełko, Henryków, Tarchomin, Dąbrówka, Białołęka, Marcelin to miejscowości i osiedla, które otaczał szczególną troską i opieką, mając na uwadze głównie, oczywiście młodzież. Tam znali Go niemal wszyscy. Jesień i zimę roku 1944-45 rodzina państwa Zawadzkich spędziła, jak większość mieszkańców tych terenów na wysiedleniu, w okolicy Skierniewic.
Z chwilą powrotu do Wiśniewa w marcu 1945r. p. Wojciech Zawadzki skupia wokół siebie konspiracyjną młodzież i organizuje pierwsze na tych terenach gimnazjum ogólnokształcące. W ten sposób powstaje i rozpoczyna legalną działalność samorządowe Gimnazjum Ogólnokształcące imienia Romualda Traugutta w Piekiełku, zajmując pomieszczenia w istniejących w tym czasie budynkach Szkoły Powszechnej. Profesor Wojciech Zawadzki wykłada język polski i historię, a przede wszystkim organizuje działalność i wychowuje młodzież. W roku 1947 Gimnazjum staje się filią Liceum i Gimnazjum im. T. Czackiego z siedzibą Dyrekcji przy ul. Zygmuntowskiej na Pradze /gmach Gimnazjum im. Władysława IV / Ten stan trwa do roku 1949, po czym Gimnazjum zostaje przez ówczesne władze oświatowe zlikwidowane. W latach 1949-52 profesor Wojciech Zawadzki wykłada język polski w Technikum i Gimnazjum Chemiczno-Farmaceutycznym przy Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych „Polfa”. Po przeniesieniu szkoły do Warszawy do gmachu przy ulicy Hożej 88, prof. Wojciech Zawadzki podejmuje pracę jako nauczyciel i bibliotekarz w Zasadniczej Szkole Budowlanej w Pomiechówku, gdzie pracuje do 1954 roku.
W latach 1954-56 uczy w szkole podstawowej w Henrykowie, a następnie w nowo wybudowanej 11-klasowej szkole przy ulicy Podróżniczej w Wiśniewie, która z czasem uzyskuje imię Stefana Czarnieckiego. Szkoła ta była zlokalizowana kilkaset metrów od miejsca zamieszkania Profesora, co miało ogromne znaczenie z uwagi na jego stan zdrowia. Tymczasem w roku 1959 prof. W. Zawadzki zostaje przeniesiony do pracy w XIII Liceum Ogólnokształcącym /dawne Liceum im. Ludwika Waryńskiego/ przy ulicy Odrowąża 75, co stwarza ogromne utrudnienia z dojazdem.
Decyzja władz miała na celu utrudnienie Profesorowi osobistych kontaktów z młodzieżą, która po zajęciach szkolnych garnęła się do biblioteki prowadzonej przez p. Zawadzkich, gdzie Profesor mógł w sposób otwarty i szczery głosić swe nigdy nie zachwiane poglądy na tematy moralności chrześcijańskiej, patriotyzmu i honoru. Bóg, Honor i Ojczyzna to była podstawa ideologii Profesora. I za to jeszcze niejeden raz był upokarzany. Jednak i w tej szkole Jego serdeczny stosunek do młodzieży i doceniane przez młodych wychowanków wartości duchowe i moralne reprezentowane przez Profesora, powodują, że młodzież całkowicie ulega Jego idealistycznym wpływom. Władze podejmują ostateczną decyzję; Pan Profesor W. Zawadzki może uczyć tylko w szkołach dla dorosłych. Jest zbyt dobrym znawcą wykładanych przedmiotów, by zeń rezygnować, ale kształtować młode charaktery będą inni.
Do emerytury, na którą odszedł w 1975r., uczył w XIII Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych przy ulicy Burdzińskiego 4 oraz w „Wieczorówce” przy Zespole Szkół Chemicznych przy Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych „Polfa”. Zgodnie z Kartą Nauczyciela otrzymał dnia 24 czerwca 1974r. Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego, a dnia 18 września tegoż roku Złoty Krzyż Zasługi. Od zakończenia wojny mijało 30 lat.
Profesor Wojciech Zawadzki zmarł 26 maja 1976 roku.Został pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach wraz z dziadkiem, ojcem, matką i innymi członkami rodziny.
Wprowadziła: Grażyna Skierska
Publikowano: 2007-05-20
Publikowano: 2007-05-20
Aktualizowano: 2013-05-04
Kontakt
-
Szkoła Podstawowa nr 365 im. Wojciecha Zawadzkiego w Warszawie
03-184 Warszawa
ul. Płużnicka 4 -
(22) 811-26-08
(22) 814-08-41
fax (22) 811-26-08